Kościół p.w. św. Mateusza w Biesiadkach
Pierwszy kościół w Biesiadkach zbudowano już około 1199 roku. Taka data widniała na tabliczce wiszącej dawniej nad bocznym wejściem kościoła. Obecna świątynia w stylu gotyckim powstała na przełomie XV i XVI wieku. Po spustoszeniu kościoła w 1657 roku przez wojska siedmiogrodzkie został on odbudowany w 1661 roku, potem ponownie w 1876 i 1881 roku, a w 1936 roku rozbudowany.
Świątynia w Biesiadkach to budowla modrzewiowa o konstrukcji zrębowej, trzynawowa z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym usytuowano zakrystię. Od północnej strony nawy jest trójbocznie zakończona kaplica, a od południowej kruchta. Nawa główna i prezbiterium nakryte zostały sklepieniem kolebkowym. Przy wejściu zauważyć można portal ostrołukowy wraz z umieszczonymi w nim drzwiami z pięknymi, starymi okuciami. W ścianach trzykondygnacyjnej wieży umieszczono wnęki, a w nich rzeźby świętych. Wieżę zwieńcza baniasty hełm z latarnią z 1936 roku.
Wnętrze świątyni zdobione jest polichromią z 1938 roku. Wzrok wchodzącego przykuwa główny ołtarz barokowy z późnogotycką rzeźbą Piety z XVI wieku oraz obrazem patrona św. Mateusza Ewangelisty u szczytu. Dwa ołtarze boczne też są barokowe z obrazami: Najświętszej Marii Panny ze św. Anną i św. Joachimem oraz Matki Boskiej.
Na uwagę zasługuje obraz Matki Boskiej Bocheńskiej z Dzieciątkiem z 1644 roku oraz obraz św. Rozalii. W 1676 roku do odnowionej świątyni sprawiono tenże obraz z wizerunkiem świętej, która miała chronić mieszkańców przed zarazą. Do obrazu pielgrzymowali mieszkańcy okolicznych wsi, prosząc o uzdrowienie lub oddalenie zarazy. Wielkim czcicielem św. Rozalii był ks. Feliks Pudełko, za którego proboszczowania wprowadzono uroczystości odpustowe ku czci tej świętej, chociaż patronem kościoła jest św. Mateusz. Pięknymi elementami wystroju wnętrza są także: rokokowe tabernakulum z II połowy XVIII wieku oraz chrzcielnica z pierwszej połowy XIX wieku.
Opracowano na podstawie: Magdoń Jacek, Biesiadki dawniej i dziś, Wyd. Gminny Ośrodek Kultury, Ropczyce 2001, s. 203-207
Zdjęcia pochodzą z archiwum Urzędu Gminy w Gnojniku
